Hvernig voru jólin hér?

Nokkrir hafa spurt mig hvernig það hafi verið að halda jól hér í Langbortistan. Jólin er jú hátíð fjölskyldunnar og við erum hér “ein í útlöndum”. Auðvitað söknum við fjölskyldunnar en það er langt síðan að ég uppgötvaði að jólin koma til okkar hvar sem við erum stödd í heiminum.

Aðfangadagur hófst með hringingu vekjaraklukkunnar kl. sex. Eftir að hafa farið í sturtu og kíkt á netmiðlana bjó ég til botninn í límónuköku kvöldsins. Áður en ég fór til vinnu afhenti ég Lupé jólagjöfina sína sem ég hafði pakkað vandlega inn kvöldið áður. Ásamt henni fékk hún dollara í jólakorti sem þakkir fyrir vel unnin störf á árinu sem er að líða.

Unnið var til hádegis en tíminn leið ljúflega með jólastemninguna á Rás 2 í eyrunum. Um miðjan morguninn héldu starfsmennirnir á skrifstofunni sameiginlega jólaveislu svo ég gekk mett heim á leið rétt fyrir hádegi. Þá var stutt í að kirkjuklukkurnar hringdu jólin inn á Íslandi svo ég hringdi í nokkra fjölskyldumeðlimi með hjálp Skype forritsins og óskaði þeim gleðilegra jóla.

Eftir að ég hafði hrært kremið og sett á límónukökuna var komið að meistarakokknum Reyni og aðstoðakokknum honum Birki að taka yfir eldhúsið og steikja endurnar eftir kúnstarinnar reglum. Ég lét mig hverfa út í sólbað. Dúllaði mér svo við að vökva blómin og áður en ég vissi af var ég farin á kaf ofan í blómabeðin að reita arfa. Þegar mér var orðið óhætt aftur í eldhúsinu, bætti ég síðasta laginu á kökuna og skreytti.

Eftir að hafa lagt á borð, skruppum við Birkir í ræktina, hann hjólaði og ég hljóp 7 km á fínum tíma. Fínt að eiga inni fyrir jólamatnum.

Þá tóku við fastir liðir eins og venjulega, þ.e. jólabaðið, dásamlegur jólamatur á slaginu klukkan sex, uppvask, jólagjafir (sem bárust korteri fyrir jól!), yndisleg jólakort frá vinum og fjölskyldu og íslenskt nammi í skál.


Birkir ánægður með íslenska nammið sem kom upp úr einum jólapakkanum.

Sjálfur jóladagurinn leið eins og vera ber, á náttfötum með bækur og súkkulaði. Seinni partinn var okkur boðið í jólaboð til hollenskra vina okkar ásamt tveimur öðrum fjölskyldum. Þar fengum við dýrindis indónesískan mat.


Gestir og gestgjafar úti á verönd.


Yngsti veislugesturinn var aðeins 2 vikna. Stoltur bróðir og vinkona horfa á litlu Paulinu í fangi Reynis.

P.S. Á öðrum í jólum lá ég við sundlaugina með nýju bókina hans Henning Mankells. Bókin er ekki beint jólaleg en góð er hún.

Gleðileg jól!

Kæru vinir og fjölskylda,

Gleðileg jól

og

farsælt komandi ár!

Hafið það sem allra best á þessari hátíð ljóss og friðar. Njótið alls þess sem hún hefur upp á að bjóða; ást og væntumþykju, samveru með fjölskyldunni, jólasteikur, deserta, konfekt, smákökur, jólalög, jólapakka, jólakveðjur og bókalestur fram á nótt.

Jólakveðjur,

Anna, Reynir og Birkir.

Innlit - útlit

Í síðustu færslu (20. desember 2009) er mynd af stofunni okkar en tilgangurinn var að sýna nýskreytt jólatréð. Í dag þegar við komum heim úr vinnunni leit stofan svona út:

Hvað finnst ykkur - er stofan betri svona eða var hún betri eins og hún var áður?

Ég hef áður skrifað um Húsbóndann á heimilinu eða Lupé sem er heimilishjálpin okkar. Hún er gull af manni en tekur sig reglulega til og flytur húsgögn og endurraðar í skúffur og skápa. Oftast erum við bara reglulega ánægð með breytingarnar en það kemur líka fyrir að við verðum svolítið tens þegar við finnum hvorki sykurinn né kaffið.

Ég hef þá kenningu að ástæðan fyrir þessum búferlaflutningum sé að Lupé leiðist enda ekki mikið að þrífa eftir þrjár fullorðnar manneskjur. Jafnvel þó hún þrífi húsið reglulega að utan líka. Þetta þekkjum við ekki heima þar sem skiptandi veður sjá alveg um þá deild. Hér er nauðsynlegt að sópa niður kóngulóarvefi og pöddur og skrúbba veröndina þar sem körturnar skilja eftir sig lítil stykki á næturnar.

Nú fara næstu dagar í aðlögun en það er alla vega hreint og fínt hjá okkur :-)

Jólaundirbúningur

Jæja, þá mega jólin bara fara að koma. Við fórum til Boquete fyrir hálfum mánuði og á leiðinni heim stoppuðum við í David og versluðum fyrir jólin. Okkur til mikillar gleði fundum við tvær amerískar endur í frystinum í súpermarkaðnum svo jólamatnum er reddað. Ég missti mig aðeins í búð sem seldi jólaskraut og keypti eins og fyrir þrjár fjölskyldur. Hjá okkur hefur því verið mjög jólalegt og endahnúturinn hnýttur í dag þegar jólatréð var skreytt. Við höfðum séð lifandi jólatré hjá grænmetissala í Changuinola svo við renndum þangað í dag og keyptum eitt ljómandi fallegt.

Nýskreytt og fínt jólatré í stofunni okkar. Skreytingin á borðinu er í boði Lupé (úr skrauti sem ég hafði keypt).

Það er þó ótrúlegt að í dag sé síðasti sunnudagur í aðventu því himininn var blár og sólin skein svo ég notaði tækifærið og lagðist út í garð í sólbað. Það hef ég annars ekki getað gert í nokkrar vikur vegna regntímans sem er vonandi á undanhaldi núna. En grenilyktin kom mér svo aftur í jólaskapið.

Ég tók eftir því strax í byrjun desember að Panamabúum finnst greinilega eins skemmtilegt að skreyta fyrir jólin og Íslendingum. Það eru bara aðeins færri jólaljós en meira af glitrandi borðum, jólasveinum, hreindýrum, snjókörlum (!) og jafnvel heilu leiksviðin með vitringunum þremur, Jósef, Maríu og nýfæddum Jesú í jötunni.

Þessi mynd er tekin í dag rétt fyrir utan Changuinola. Hér vantar ekkert - meira að segja jólatréð er á sínum stað.

Mér fannst þessar skreytingar líka krúttlegar. Takið eftir að hurðin er klædd með glanspappír. Sjá einnig næstu mynd.

Í Boquete fyrir tveimur vikum.

Fínt hús í David.

Að lokum - ný hugmynd fyrir jólaskreytingar heima?!

Ferðin til Kína II

Á síðasta degi ákváðum ég og ferðafélagi minn að skjótast á Kínamúrinn. Rifum okkur upp fyrir allar aldir og tókum leigubíl í tæpa tvo tíma að múrnum. Sem betur fer var sunnudagsmorgunn og lítil umferð. En það var kalt eða mínus 5 stig og við nærri á stutterma og sandölum úr hitasvækju Panama. Ég keypti mér hanska og var í þunnri úlpu sem betur fer. Þetta magnaða mannvirki sem er 8.800 km langt og er heimsótt af milljónum manna ár hvert. Við fórum að Badaling svæðinu sem er fjölsóttasti staðurinn fyrir heimsóknir.


Reynir á Kínamúrnum í desember 2009

Að lokinni heimsókn á Kínamúrinn ákváðum við að fara og sjá hluta af Ólympíumannvirkjunum frá 2008. “Hreiðið” er aðalleikvangurinn í Peking og tekur 91 þúsund manns í sæti. Þetta er talið heimsins stærsta stálvirki eða um 110 þúsund tonn. Stálið er allt framleitt í Kína og þegar mest lét unnu 17 þúsund manns við verkefnið. Óhætt er að segja að “Hreiðrið” er mikið afrek og glæsilegt mannvirki.


Ólympíuleikvangurinn í Peking, "Hreiðrið"

Að öllu þessu loknu hófst ferðin til Panama. Lagt var af stað síðdegis og komið heim eftir 41 tíma ferðalag.

Jólahlaðborð og Lúsíuhátíð

Í gær hélt fyrirtækið jólahlaðborð fyrir starfsmenn sína eins og svo víða um þessar mundir. Veislan var haldin í klúbbnum en starfsfólkið þar var búið að undirbúa í fleiri daga enda ekki lítið mál að elda ofan í 200 manns. Sérstök matarsending hafði komið frá Danmörku þannig að hægt væri að bjóða upp á hefðbundið danskt / sænskt jólahlaðborð. Á borðum mátti því finna reyktan og grafinn lax, skinku, paté, heita lifrarkæfu, fleskesteg, sænskar kjötbollur, danska osta, ris á l‘amande að ógleymdu jólaglöggi og piparkökum.

Jólahlaðborðið var ekki aðeins fyrir starfsmenn heldur einnig gesti þeirra. Í flestum tilfellum voru það makar og börn en þó mátti sjá mágkonur, tengdamömmur og jafnvel húshjálpina til að hugsa um börnin.

Eftir borðhaldið kom jólasveinninn með gjafir handa börnunum. Með honum voru tvær hjálparsveinur (e. santa's helpers) sem voru sveinka mikil stoð og stytta.


Börnin bíða full eftirvæntingar eftir gjöf frá jólasveininum.

Jólasveinninn með hjálparsveinum.


Flest börnin vildu sitja hjá jólasveinininum.


Þessi börn voru í stærri kantinum ...

Í dag var svo Lúsíuhátíð að sænskum sið. Sætir krakkar sungu falleg lög.

Stoltið leynir sér ekki úr andlitum foreldranna.

Ferðin til Kína I

Ég skrapp sem sagt af bæ og til Kína. Átta daga vinnuferð nú í byrjun desember. Þetta var mikið ferðalag í bókstaflegri merkingu og langt flug héðan frá Panama. Ferðin var farin til að skoða virkjanaframkvæmdir svipaðar því sem við vinnum að hér í Panama. Til að komast til Kína frá Panama þarf að fljúga hálfan hnöttinn. Við flugum frá Panama City til Houston í Texas, síðan til Los Angeles og yfir Kyrrahafið til Peking. Samtals um 18.500 km. Engin hótelgisting á leiðinni, bara dormað í flugvélum. Peking er virkileg stórborg. Nútímaleg borg með margar háar nýjar byggingar en líka margar gamlar og glæsilegar. Mannfjöldinn og umferðin í Peking er gríðarleg. Þó þetta hafi verið langt ferðalag, þá náðum við ýmsu áhugaverðu auk vinnunnar.


Forboðna borgin í Peking

Forboðna borgin í Peking er merkilegur staður. Þarna hafði hirð Kína keisara aðsetur í 5 aldir. Borgin var byggð á árunum 1406 til 1420. Samtals tæplega eitt þúsund byggingar á 7.200 hektara svæði. Borgin forboðna er nú inni í miðri stórborginni Peking. Svæðið og byggingarnar hafa verið safn í tæp 90 ár og er á heimsminjaskrá UNESCO yfir merkilegar tumburbyggingar. Maður gengur í gengum fjöldann allan af torgum og húsum sem öll hafa sína sögu og eru byggð undir einhvern nafngreindan eða ákveðna starfsemi.


Ég fyrir framan innganginn í forboðnu borgina með formanninn í bakgrunni

Mjög vel var tekið á móti okkur og við bornir á höndum. Við flugum til Minyang borgar sem er um tveggja tíma flugferð frá Peking. Minyang er sex milljóna manna borg sem telst ekki mikið í Kína. Þar í nágrenninu er verið að reisa vatnsorkuver og stíflu sem nota á til framleiðslu á rafmagni og til áveitu. Verkefnið er kallað Wudu verkefnið. Okkur var sagt að nú væru yfir 30 þúsund stíflur í Kína. Verið er að reyna að útvega 1,6 milljarði manna vatn til neyslu, landbúnaðar og einnig til rafmagnsframleiðslu. Þetta er tröllvaxið verkefni og var að heyra að gríðarlegar framkvæmdir þurfi til að allir fái sitt.


Yfirlit yfir stíflu og stöðvarhús í Wudu

Við skoðuðum framkvæmdir í stórum hópi fylgdarmanna og jafnvel ljósmyndara. Ekki veit ég af hverju það var en allar viðtökur voru glæsilegar af hálfu heimamanna.