Aumur á mér

Ég get varla lyft vatnsglasinu mínu og hvað þá sest dömulega í stól því ég fór að lyfta lóðum í gær í fyrsta skipti í langan tíma. Allir sem hafa prófað það vita hvað dagarnir á eftir eru sársaukafullir. Það eru reglulegir leikfimitímar í klúbbhúsinu en hingað til hef ég aðeins hlaupið reglulega á hlaupabrettinu. Tímanum í gærkvöldi stjórnaði Marcia hin hollenska sem mig grunar að sé af þýskum ættum, alla vega var ég þakklát fyrir háværa tónlistina sem drekkti stununum frá mér.

Ég er hins vegar nokkuð ánægð með mig á hlaupabrettinu en þar hleyp ég eftir prógramminu góða frá Mörthu hlaupakonu. Í síðustu viku var brekkuæfing samkvæmt prógramminu svo ég hljóp úti. Ég hljóp 10 sinnum upp boulevardið sem húsið okkar stendur við. Það er ágætisbrekka en það var ennþá um 25-27 stiga hiti þó það væri komið undir kvöld. Ég reyndi þó að halda góðum hlaupastíl svona fyrir nágranana sem fylgdust með úr eldhúsgluggunum.

Þar sem ég á hvorki myndir af mér að hlaupa né að stunda aðra líkamsrækt (til allrar hamingju) læt ég hér fylgja eina mynd sem ég tók í fyrradag af körtu sem var óvenju snemma á ferðinni. Körturnar sér maður helst á kvöldin þegar þær koma upp að húsinu. Þær hoppa um á veröndinni og liggja oft við loftkælinguna. Þær sjá greinilega illa því þær klessa gjarnan á það sem fyrir þeim er. Þessa sá ég hjá garðslöngunni þegar ég ætlaði að fara að vökva blómin eftir vinnu.


Karta í sturtu