Umsókn um dvalarleyfi

Eldsnemma í morgun fór Marcella, lögfræðingur fyrirtækisins, með okkur á Útlendingastofnuna í Changuinola til að fá bráðabirgðadvalarleyfi. Hún er þar heimavön enda annan hvern dag þar með fólk í umsóknarferli. Allir útlendir starfsmenn þurfa nefnilega að mæta á staðinn á þriggja mánaða fresti fyrsta árið áður en þeir fá ársdvalarleyfi. Áður en við fórum út sendum við 5 vottorð og 12 myndir á undan okkur. Það var greinilega bara rétt svona til að setja ferlið í gang.

Útlendingastofnunin í Changuinola ásamt embættisbifreið

Eftir stutta bið vorum við kölluð hvert fyrir sig inn á skrifstofu þar sem við vorum spurð spjörunum úr. Svörin voru skrifuð samviskusamlega niður á eyðublað í tvíriti (með kalkipappír á milli). Spurningar um þjóðerni, aldur, hæð, augnlit og tilgang veru komu ekki á óvart en það gerðu hins vegar spurningar um nöfn foreldra, ferðamáta til landsins og nafn flugfélagsins sem við flugum með hingað. Lengst hikaði ég við spurninguna um endanlegan áfangastað (final destination) en starfsmaðurinn tók þá af skarið og skrifaði „Islandia“. Þá vitum við hvar ég ber beinin.

Þegar öllum spurningum var svarað var komið að fingrafaratöku. Ekki þurfti að sverta alla puttana, aðeins hægri þumal. Fingrafarið fór í þar til gerðan ramma efst í hægra horn eyðublaðsins. Ég rúllaði fingrinum yfir blaðið eins og ég væri alvön (enda oft búin að sjá þetta gert í bíó).

Þegar þessu var lokið tók við smá bið en síðan kallaði Marcella á mig inn á aðra skrifstofu þar sem hún tók mynd af mér með vefmyndavél (webcam). Á myndinni er ég ákaflega grannleit sem er kannski bara ágætt. Aftur var ég send fram að bíða en loks kallaði Marcella mig inn aftur og hafði þá tilbúna alla pappírana sem ég þurfti að skrifa undir. Allt var á spænsku svo ég vissi nú lítið hvað ég var að skrifa undir. Ég spurði þó þegar ég var búin að skrifa nafnið mitt níu sinnum og fékk þá stutta kynningu á helstu umsóknum.

Ferlið var svipað hjá okkur Birki en Reyni var skutlað á aðra skrifstofu til að sækja um ökuskírteini. Hann slapp við blóðprufu þar sem hann mundi (svona cirka) í hvaða blóðflokki hann er en blóðflokkur er skráður á ökuskírteinin. Góð hugmynd sem kannski væri hægt að gauka að ríkislögreglustjóranum á Íslandi.

Allt í allt tók þetta nú ekki nema 2-3 tíma sem þykir ekki mikið. Það var búið að vara okkur við því að þetta gæti tekið lungann úr deginum en ætli undirbúningur og sérfræðiþekking Marcellu hafi ekki haft hér eitthvað að segja.

Þessi ritvél var nú ekki notuð í dag en það er víst ekki mörg ár síðan hún var tekin úr notkun.